Wystawa w Senacie RP pt. „Leopold Skulski – farmaceuta i mąż stanu"
„Nasza historia pisana jest przez osoby, o których mówimy i których postaci przypominamy, ale jest także pisana przez ludzi wybitnych i ważnych dla polskich dziejów, wspominanych znacznie rzadziej" – mówił marszałek Stanisław Karczewski, otwierając w Senacie 6 kwietnia 2016 r. wystawę „Leopold Skulski – farmaceuta i mąż stanu". Zdaniem marszałka taką postacią jest właśnie Leopold Skulski, jeden z najmłodszych premierów II RP. Jak stwierdził marszałek, to dobrze, że w Senacie prezentowana jest ekspozycja, która przybliża postać tego niezwykle aktywnego człowieka, który kochał Polskę i swoją pracę. Ekspozycję będą mogli oglądać młodzi ludzie zwiedzający parlament. Przybliży im postać wybitnego polityka II RP i zaangażowanego społecznika, którego życie przypadło na okres odradzania się niepodległej Polski i dwóch wojen światowych.
W opinii dyrektora Głównej Biblioteki Lekarskiej im. Stanisława Konopki Wojciecha Giermaziaka postać Leopolda Skulskiego to klasyczny przykład polskiego inteligenta, przedstawiciela warstwy społecznej ukształtowanej po powstaniu styczniowym, mającej ogromny wpływ na odzyskanie przez Polskę niepodległości i kształt II RP, a także wydała pokolenie, które złożyło ogromną daninę krwi w czasie II wojny światowej, w powstaniu warszawskim czy wileńskim. Jaka musiała być II RP, że dała takich synów i ukształtowała właściwy kierunek myślenia o służbie Polsce? Obecnie powraca pytanie o kierunek myślenia polskiej inteligencji, bo – jak mówił dyrektor Wojciech Giermaziak – koło historii zostawia ślad. Pytanie, jaki ślad pozostawi po nas.
W otwarciu wystawy wzięła udział rodzina Leopolda Skulskiego. W jej imieniu rodzinną historię przybliżyła Marzena Skulska-Lundgren, jego stryjeczna wnuczka. Leopold Skulski urodził się w 1877 r. w Zamościu. Z wykształcenia farmaceuta i inżynier chemik, z zamiłowania działacz polityczny i społeczny, przedsiębiorca aktywnie uczestniczący w życiu zawodowym i publicznym przełomu XIX i XX w., w 1917 r. został prezydentem Łodzi. Był premierem w latach 1919–20, posłem na Sejm Ustawodawczy II RP, ministrem spraw wewnętrznych w rządzie Wincentego Witosa, członkiem Trybunału Stanu. W 1923 r. współtworzył firmę Polskie Radio Sp. z o.o. i do 1936 r. był przewodniczącym jej Rady Nadzorczej. Po niemieckim ataku na Polskę ewakuował się do Pińska. Aresztowany przez NKWD w październiku 1939 r., został przewieziony do aresztu w Brześciu nad Bugiem. Nie są znane miejsce i dokładna data jego śmierci. Według przypuszczeń części rodziny został zamordowany przez NKWD w Kuropatach w 1940 r., zdaniem innych żył jeszcze w 1947 r., a nawet w 1958 r. Zgodnie z zeznaniami jednego z repatriantów w 1948 r. Leopold Skulski miał pracować w jednym z laboratoriów chemicznych w Uchcie, w obwodzie archangielskim.
Jak pisał we swoich wspomnieniach Wincenty Witos, Leopold Skulski odznaczał się zawsze trafnością sądu, niezależnością opinii, bezwzględną lojalnością we współpracy, braniem na siebie odpowiedzialności za każdy zrobiony krok, męskim stanowiskiem i zimną krwią, i to nawet w najcięższych czasach. W czasie jego półrocznego premierowania od 13 grudnia 1919 do 9 czerwca 1920 r. mimo napiętej kampanii wojennej na Wschodzie podjęto szereg działań na rzecz gospodarczej i społecznej integracji odrodzonego po 123 latach zaborów kraju. 
Wprowadzono jednolity system skarbowy i jednolity podatek dochodowy, przeprowadzono unifikację waluty, podjęto prace nad ustawą o szkolnictwie wyższym i przygotowano koncepcję budowy portu nad Bałtykiem. W tym czasie wprowadzono 8-godzinny dzień pracy i 46-godzinny tydzień pracy, a także powszechne ubezpieczenie społeczne. Prywatnie Leopold Skulski był m.in. przyjacielem Gabriela Narutowicza, a po jego tragicznej śmierci został ustanowiony opiekunem jego dzieci aż do ich pełnoletności.
Wystawę, prezentowaną w Senacie z inicjatywy przewodniczącego Komisji Zdrowia senatora Waldemara Kraski, przygotowała Główna Biblioteka Lekarska im. Stanisława Konopki w Warszawie.
Źródło/Foto: Senat RP